ΜΥΘΙΚΟΙ- ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ


Η ΑΙΓΙΝΑ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΣΙΚΟΥΣ  ΠΟΛΕΜΟΥΣ & ΤΟΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ   -ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ-   ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ-  Η ΑΙΓΙΝΑ ΠΡΩΤΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ  (1828-29)




















ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ

             Από την αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποδειχθεί πως οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται η Κολώνα, αριστερά από το λιμάνι της Αίγινας- (υπάρχουν όμως ενδείξεις να προυπάρχουν κάτοικοι στη βορειοανατολική πλευρά)

             Η καταγωγή τους πρέπει να ήταν από την Πελοπόννησο και να έφθασαν στην Αίγινα το 3500 π-χ-         Ασχολήθηκαν βασικά με τη γεωργία και την αλιεία.
             Από την εποχή αυτή και ως τα τέλη του 12ου π.χ- αιώνα, η Αίγινα δέχεται διαδοχικά τις επιδράσεις του Κρητικού και Μυκηναϊκού πολιτισμού,  δημιουργώντας έτσι έναν δικό της διαφορετικό πολιτισμό.
            Γενικά από τα μυθικά χρόνια ως και την καταστροφή της από το Βαρβαρόσσα, η Αίγινα ελκύει όλο και περισσότερους νέους εποικιστές. οι οποίοι συνεχώς και αφομοιώνονται -
           Η προέλευση των πρώτων κατοίκων της χάνεται μέσα στις μυθικές παρα6όσεις, για να έχουμε κάποιο φως, γύρω στο 8.ΟΟΟ π-χ-, όπου ως κάτοικοι  εμφανίζονται οι υπήκοοι του βασιλιά Αιακού, που εικάζεται ότι ήρθαν στην Αίγινα από κάποια περιοχή της Θεσσαλίας και και άλλους ότι ήταν αυτόχθονες
           Η Αίγινα "τραβούσε" συνέχεια νέους κατοίκους. γιατί τ φυσικά της λιμάνια Κρυπτός λιμήν ενέπνεαν ασφάλεια για τους κατοίκους της αλλά και γιατί στο εσωτερικό ήταν ένας ήρεμος τόπος, χωρίς ψηλά βουνά και αδιάβατα δάση που για τους παλιούς ανθρώπους αποτελούσαν πάντα ένα μεγάλο Κι αξεπέραατο εμπόδιο,
 

ΜΥΘΙΚΟΙ - ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

    Η Αίγινα δεν έγινε γνωστή μόνο γιατί υπήρξε ένα ισχυρό  ναυτικό και εμπορικό κράτος-
    Πολλά χρόνια πριν οι μύθοι την έκαναν γνωστή εξαιτίας του ενάρετου βασιλιά της, του Αιακού  και των απογόνων του, των Αιακιδών
     Τους μύθους αυτους διέδωσαν σ όλη την Ελλάδα οι ύμνοι του Πιν6άρου και τα έπη του Ομήρου-    Η Αίγινα αναφέρεται και σαν πατρίδα των  Θεσσαλών.
       Τον Μύθο της Αίγινας , του Δία και του Αιακού μας τον διηγείται ο Παυσανίας.

       Ο ποταμός Ασωπός  είχε μιά πεντάμορφη κόρη , την Αίγινα.  Την είδε ο Δίας και την αγάπησε . Μιά μέρα την έκλεψε και για να ξεφύγει από την οργή της δικαίως ζηλόφθονης Ηρας την έκρυψε σε  ενα έρημο έως τότε νησί του Σαρωνικού που λεγόταν Οινώνη.  Εκεί γεννήθηκε  ο γιός του Δία και της Αίγινας , ο Αιακός. και έγινε βασιλιάς του νησιού  που το ονόμασε Αίγινα τιμώντας τη μητέρα του.
 

        Ο Αιακός, βασίλευσε  πάρα πολλά χρόνια στην Αίγινα             ( κατα την παράδοση επειδη στο νησί δεν κατοικούσαν ανθρωποι ο Δίας μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια σε ανθρώπους  τους  " Μυρμιδόνες" ) κι έγινε γνωστός για τη μεγάλη του δικαιοσύνη.

       Το χάρισμα αυτό του Αιγινήτη βασιλιά εκτιμήθηκε απ' όλους τους αλλους άρχοντες της Ελλάδας-     Γι' αυτό, όταν κάποτε υπήρξε στην Ελλάδα μεγάλη ξηρασία, σαν τιμωρία των Θεών επειδή ο Πέλοπας σκότωσε το βασιλιά Στύμφαλο, η Πυθία είπε στους αντιπροσώπους των πόλεων, που κατέφυγαν στο Μαντείο των Δελφών, ότι για να βρέξει πρέπει να προσευχηθεί ο Αιακός .
     Ετσι ο δίκαιος βασιλιάς της Αίγινας ανέβηκε στο πιο ,ψηλό βουνό του νησιού του και παρακάλεσε τους Θεούς να στείλουν την πολυπόθητη βροχή.     Πριν ακόμη τελειώσει καλά - καλά η δέηση του Αιακού, άρχισε να βρέχει-      Αυτός για να ευχαριστήσει το Δία, έχτισε στο βουνό ένα ιερό που το αφιέρωσε στον Ελλάνιο Δία    Από τότε το βουνό λέγεται Ελλάνιο όρος, δηλαδή αφιερωμένο από. όλους τους Ελληνες στο Θεό της βροχής. το Δία.
      Ο  Αιακός είχε τρεις γιους- τον    Πηλέα, τον Τελαμώνα και το Φώκο
       Τον  Φώκο τον απέκτησε από την Ψαμάθη, θυγατέρα του Θαλάσσιου  δαίμονα Νηρέα-
       Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι του Αιακού, ύστερα από παρότρυνση της μητέρας τους, σκότωσαν κάποτε σε αγώνες δισκοβολίας το Φώκο   ρίχνοντας πάνω του το δίσκο  .
      Φοβισμένοι έφυγαν από το νησί και ο Πηλέας  εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλία. ενώ ο Τελαμώνας τιήγε στη Σαλαμίνα     Ο Τελαμώνας όμως ένα βρά6υ ξαναγύρισε κρυφά στο νησί και έκτισε τάφρο για τον αδικοσκοτωμένο  αδελφό του και ύστερα θέλησε να απολογηθεί και να ζητήσει συγνώμη από τον πατέρα του
       Ο Αιακός δεν του   ετιετρεψε  να βγει στη στεριά κι αυτός  κατασκεύασε ένα ανάχωμα στο λιμάνι και από εκεί απολογήθηκε-
       Ο Αιακός δεν βρήκε επαρκή την απολογία του και δεν θέλησε να τον αθωώσει-
        Ετσι ο Τελαμώνας γύρισε ξανά στη Σαλαμίνα, ότιου εγκαταστάθηκε μόνιμα πια, ενώ ο Αιακός έμεινε χωρίς απογόνους στην Αίγινα..
        Επει6ή ο Αιακός έβαλε τη δικαιοσύνη πάνω από τους συγγενικους δεσμούς, οι αρχαίοι πίστευαν πως μετά το θάνατό του έγινε κριτής στον Αδη μαζί με τον Ροδάμανθο και τον  Μίνωα
        Τα  εγγόνια του Αιακού, Αχιλλέας, γιος του Πηλέακαι Αίας γιος του   Τελαμώνα, έγιναν  οι τιιο γνωστοί ήρωες των Τρωικων  πολέμων, ενώ τα παιδ ιά του    Φώκου  εγκαταστάθηκαν ατην περιοχή του Παρνασσού και από τότε η περιοχή ονομάστηκε Φωκίδα
       Αργότερα η Αίγινα έγινε   μέλος της Αμφικτιονίας που  αποτελούσαν οι πόλεις:   Ερμιόνη. Επίδαυρος Ναύπλιο. Πρασιές  Βοιιωτικός Ορχομενός και    Αίγινα.΄    Κέντρο της Αμφικτιονίας ήταν   το ιερό του   Ποσε ιδώνα   στον Πόρο

        Σιγά - σιγά   το εμπόριο της Αίγινας αυξήθηκε και τα Αιγινιτικα καιράβια έφταναν σε όλα τα λιμάνια της Μεσογείου   .  Κατά την αρχή της συμμαχίας της με το βασιλιά του Αργου ς Φείδωνα, τον 8ο αιώνα π -χ  συμπίπτει παράλληλα η Αίγινα να ξεκινάει και να γνωρίζει τη μεγαλύτερη καλλιτεχνική και οικονομική ακμή που συνεχίστηκε ως το 459 π-χ.

         Η ανάπτυξη του νησιού οφειλόταν κυρίως στη Θέση κλειδί που κατείχε  μπροστά στο λιμάνι του Πειραιά.     Ο μονος τρόπος με τον οποίο επικοινωνούσε    η  Αθήνα με τα περισσότερα σημεία του γνωσιού τότε κόσμου ήταν οι θαλάσσιες συγκοινωνίες-  Και οι δρόμοι αυτοί περνούσαν υποχρεωτικά από την Αίγινα, που εκμεταλλεύτηκε το γεγονός.
        ΟΠερικλής ονόμαζε τηνΑίγινα   "Λήμη "(τσίμπλα )του Πειραιά"
        Οι Αιγινήτες  εμποροι  πήγαιναν  σ' όλα τα λιμάνια της Μειογείου  και του Ευξείνου   Πόντου-    Στη Λυδία γνώρισαν  και το νέο  μέσον της εμπορικής συναλλαγής  το  νόμισμα .  Ετσι τον 8ο π.χ- αιώνα κόπηκε  από την Αίγινα το πρώτο αργυρό ελληνικό νόμισμα    Ηταν ηΧελώνη ,του είχε βάρος 13 περίπου γραμμάρια και  είχε το αποτύπωμα χελώνας 
.
         Την εποχή  αυτη    η οικονομική ισχύς της  Αίγινας είναι τεράστια.   Οταν όλες σχεδόν οι γειτονικές πόλεις αντιμετώπιζαν αβάστακτα οικονομικά προβλήματα, η Αίγινα συνέχιζε να ζει άνετα και να ελέγχει μεγάλο μέρος της εμπορικής ναυτιλίας της  Μεσογείου
        Ιδρυσε  μάλιστα ναυτικούς σταθμούς σε μακρινές περιοχές οπως στην Κυδωνία της Κρήτης και τον Αιγινήτη στην Παφλαγονία .
         Γιαυτό χαρακτηρίζεται σαν ένα από τα έντεκα μεγαλύτερα ναυτικά κρατίδια, μαζί με τη Μίλητο, τη Φώκαια, την Εφεοο, τη Σάμο, την Λέσβο, την Κόρινθο  , τη Χίο, την Αθήνα, τα Μέγαρα  και την Κέρκυρα.
        Η Αίγινα τα χρόνια εκείνα διέθετε δικά της ναυπηγεία, τα οποία όμως εξυπηρετούσαν μόνο τις ανάγκες του νησιου  .
        Μόνο γύρω στα 6ΟΟ π-χ-, ύστερα από τις μεταρυθμίσεις του Σόλωνα,οι Αθηναίοι άρχισαν να στρέφονται προς το εμπόριο χωρίς όμως να ενοχλήσουν ακόμη την ανθούσα οικονομία της Αίγινας, αν και είχαν αρχίσει ήδη να φαίνονται τα πρώτα σύννεφα,  πράγμα που  άρχισε να δυσαρεστεί κάπως τους Αιγινήτες, ,οι οποίοι  όμως συνέχισαν με την ίδια επιτυχία το εμπόριο και γενικά την εκμετάλλευση των θαλάσσιων δρόμων.
         Το 5ΟΟ π -χ- ο πληθυσμός της Αίγινας έφθανε τους 440 χιλιάδες καιοίκους, από τους οποίους οι 4Ο χιλιάδες ήταν ελεύθεροι πολίτες.
          Την εποχή   αυτή η Αίγινα είναι γεμάτη ιερά και ναούς που φιλοτέχνησαν οι διάσημοι Αιγινήτες καλλιτέχνες .
          Οι Αιγινήτες άρχισαν ν' ανησυχουν πιο σοβαρά από την άνοδο της ΑΘήνας και την προώθηση του εμπορίου της.   Βέβαια, το μίσος που χώριζε τις δύο πόλεις δεν ήταν μόνο οι εμπορικές, ναυτιλιακές και γενικά οικονομικές διαφορές-   Στην Αθήνα διοικούσαν οι Δημοκρατικοί ενώ στην Αίγινα οι Ολιγαρχικοί που ελέγχονταν από τους εμπόρους και κεφαλαιούχους αστούς.
ΑΡΧΗ ΣΕΛΙΔΑΣ
 
 
 
 
 
 

Η ΑΙΓΙΝΑ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΣΙΚΟΥΣ  ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
        Οταν άρχισαν οι περσικοί πόλεμοι η  Αίγινα  πήγε  στην αρχή με το μέρ ος των Περσών, γι' αυτό και κατηγορήθηκε για Μηδισμό.
       Αργότερα όμως, στην εκστρατεία του Ξέρξη το 48Ο π-χ , οι Αιγινήτες πολέμησαν στο πλευρό των άλλων Ελλήνων και πήραν μέρος στη ναυμαχία της Σαλαμίναςμε 30 τριήρεις και διακρίθηκαν για τη γενναιότητά τους.
       Για το λόγο αυτό το Μαντείο των Δελφών έδωσε στους Αιγινήτες το  "έπαθλο ανδρείας".
        Οι Αιγινήτες φορτωμένοι με λάφυρα και τους χρυσούς αστέρες των Περσών γύρισαν στο νησί τους με επικεφαλής τους αρχηγούς τους, Κριό, Πολύκριτο, Πυθέα και Ιοχένοο.
        Μαζί τους έφεραν και τριάντα νεκρούς.   Οι κάτοικοι του νησιού επιφύλαξαν μεγάλη υποδοχή στους .στρατιώτες τους και έθαψαν με ξεχωριστές τελετές τους νεκρούς τους.

             Οι τάφοι των"Σαλαμινομάχων " βρίσκονται σ ένα βραχώδες ακρωτήρι  στη βόρεια πλευρά της Αίγινας, στην περιοχή Λειβάδι, απέναντι από το σπίτι του  συγγραφέα Ν. Καζαντζάκη.
             Ο ηρωισμός των Αιγινητών κατά τους περσικούς  πολέμους και η ικανότητά τους στη χρησιμοποίηση των πολεμικών πλοίων, προκάλεσαν το φόβο των Αθηναίων που διαπίστωσαν πόσο υπολογίσιμη δύναμη ήταν η Αίγινα
             Ετσι αμέσως μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας οι Αθηναίοι άρχισαν να παραμερίζουν την Αίγινα, που όπως είπαμε τη θεωρούσαν "τσίμπλα" στο μάτι του Πειιραιά.    Με την πρόφαση ότι οι Αιγινήτες ήθελαν να συμμαχήσουν με τους Κορίνθιους, οι Αθηναίοι τους επιτέθηκαν και διέλυσαν το στόλο τους κατά τη διάρκεια ναυμαχίας που έγινε το 459 π-χ-, μπροστά στο νησί Κεκρυφάλεια, το σημερινό Αγκίστρι.
              Στη ναυμαχία αυτή ο Αιγινήτικος  στόλος πολέμησε ενωμένος με το στόλο των Κορινθίων και των Επιδαυρίων.
              Οι Αθηναίοι ανάγκασαν τους Αιγινήτες να παραδώσουν το στόλο τους και να γκρεμίσουν τα τείχη τους, έγιναν δε φόρου υποτελείς στους Αθηναίους, ττληρώνοντας 30 τάλαντα το χρόνο (δηλαδή 1.100 κιλά χρυσό και άργυρο) - Το φόρο αυτό οι Αιγινήτες τον πλήρωναν στους Αθηναίους επί .1 8 χρόνια.
               Η έχθρα των Αθηναίων και των Αιγινητών σταμάτησε προσωρινά από το κοινό συμβούλιο των Ελλήνων.
              Στους Πελοποννησιακούς όμως πολέμους, οι Αθηναίοι επειδή φοβήθηκαν ότι η Αίγινα θα συμμαχούσε με τους Σπαρτιάτες και θα τους πρόσφερε ένα καλό προγεφυρωμα  μπροστά στο λιμάνι τους, την κατέλαβαν και έδιωξαν τους κατοίκους της.
               Στο  νησί εγκαταστάθηκαν τότε  οικογένειες ΑΘηναίων κληρούχων, μεταξύ των οττοίων  ο  Αριστοφάνης και ο Αρίστωνας ο π ατέρας του Πλάτωνα
               Οι Αιγινήτες κατέφυγαν στη Σπάρτη στην τεριοχή του Θυρέα   και ξαναγύρισαν στην πατρίδα τους με το τέλος  τοι πελοποννησιακού πολέμου    το 404 π.χ όταν ο Λύσσανδρος  νίκησε στους Αιγός ποταμούς  τους ΑΘηναίους και κατέλαβε την πόλη τους .
               Από τότε όμως η  Αίγινα έχασε την παλιά της αίγλη   .  Εντάχθηκε στην Αχαϊκή συμπολιτεία και αργότερα στην Αιτωλική.   Οι Αιτωλοί όμως την πούλησαν το 21Ο π -χ-,  για 30 τάλαντα, στο βασιλιά της Περγάμου, Ατταλο Α.
                 Το 133 π-χ, ο Ατταλος Γ έδωσε το νησί μαζί με ολόκληρο το κράτος της Περγάμου στους Ρωμαίους, που το χρησιμοποιούσαν ως τόπο παραθερισμού των αρχόντων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας,
                Ετσι η Αίγινα, ύστερα από μια χιλιόχρονη και πλέον ένδοξη και γεμάτη περιπέτειες, ιστορία, κατάντησε ένα άσημο νησί
ΑΡΧΗ ΣΕΛΙΔΑΣ
 
 
 
 
 

ΑΠΟ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΣΤΗ ΦΡΑΓΓΟΚΡΑΤΙΑ και
ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ
-----
ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

         Κατά τη διάρκεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας η Αίγινα δεν έχει να παρουσιάσει τίποτε το ενδιαφέρον.     Πολιτικά υπαγόταν στο Θέμα της Ελλάδας, εκκλησιαστικά δε, αποτελούσε αυτοκέφαλη Αρχιεπισκοπή . Από την Αίγινα καταγόταν και ο Πατριάρχης Κοσμάς ο 8 ος Αττικός που έμεινε στον Πατριαρχικό θρόνο περίττου 10 μήνες, (1146 μ-Χ-)
          Από το 1191 μ.χ, το νησί αναφέρεται σαν κρησφύγετο των πειρατών, με τους οποίους οι κάτοικοι προσπαθούσαν να συμφιλιώνονται.      Η ανασφάλεια όμως που επικρατούσε στην Αίγινα τα χρόνια αυτά, ήταν τόσο μεγάλη, που οι εντεταλμένοι υπάλληλοι δεν μπορούσαν να εισπράξουν τις εκκλησιαστικές ττροσόδους.
           Κατά τη διανομή του βυζαντινού κράτους, η Αίγινα επρόκειτο να δοθεί στους Βενετους, αλλά ενώθηκε με τη νότια Βαρωνία της Καρύστου της Ευβοίας και δόθηκε από το βασιλιά Βονιφάτιο στο Ραβανό Δαλλεκαρτσέρη .
           Οταν οι Φράγκοι νικήθηκαν από τους Καταλανούς, η διοίκηση της  Αίγινας περιήλΘε στην εταιρεία των Καταλανών με διοικητή τον Δον Ιάκωβο, νόθο γιο του βασιλιά της Σικελίας Φρειδερίκου Β που αργότερα την παρέδωσε στο νεότερο αδελφό του Βονιφάτιο Φαδρίγο.
           Στην εποχή του Πέτρου του Δ της Αραγωνίας, η Αίγινα περιήλθε στο δευτερότοκο γιο του Βονιφάτιου, Ιωάννη και από  τότε στον καταλανικό οίκο των Καοπένα όττου έμεινε ως το 1451 μ-Χ,
         Το 1452 ο Αλιότο Καοπένα, που δυνάστευε τότε την Λίγινα, υποτάχθηκε στους Βενετούς για να αττοφύγει τον κίνδυνο της τουρκικής επιδρομής.     Η Αίγινα την εποχή αυτή παρουσίασε μεγάλη ανάπτυξη στη γεωργία και η Βενετία ανέλαβε την προστασία της με τον όρο ο Αλιότο Καοττένα να προμηθεύει τις κτήσεις της στην Ελλάδα με σιτάρι.                Συμφωνήθηκε επίσης ότι, όταν ο Καοπένα χάσει την εξουσία της Αίγινας, για οποιοδήποτε λόγο, αυτή να περιέλθει στα χέρια των Βενετών.        Ετσι το 1451, όταν πέθανε ο Αλιότο, η Αίγινα περιήλθε στην εξουσία των Βενετών, παρά τη διαμαρτυρία του Αντωνίου Ατσώλη, δούκα της ΑΘήνας, επειδή ο γαμπρός του Αντωνέλλος Καοπένας έχανε τα δικαιώματά του στην εξουσία της Λίγινας.
          Η Αίγινα υττέφερε πολλά δεινά όταν άρχισαν οι πόλεμοι μεταξύ των Τούρκων και των Βενετών στα τέλη του  16ου αιώνα.

          Ο Κεμάλ Ρεις  κυρίευσε το κάστρο και την πρωτεύουσα Παλιαχώρα και υποδούλωσε 2.000 κατοίκους, ενώ τα 30 τελευταία χρόνια της Βενετοκρατίας δεινοπάθησε από τους δυνάστες της.
          Τον Οκτώβριο του 1537 ο πειρατής Χαϊρεδίν Βαρβαρόσσας κατέστρεψε ολοσχερώς την Αίγινα.   Εσφαξε όλους τους άνδρες και πήρε μαζί του για τα σκλαβοπάζαρα, 6,ΟΟΟ γυναικόπαιδα.    Οπως αναφέρει ο βαρώνος ΒΙΑNCARD όταν επισκέφθηκε λίγες μέρες αργότερα το νησί δεν είδε  ούτε ενα άτομο ζωντανό..  Οσοι βέβαια είχαν απομείνει  κρύφτηκαν στα βουνά και πολλοί εφυγαν από το νησί.    Σιγά - σιγά στο νησί επανήλθαν οι φυγάδες, και η ζωή ξαναγέμισε την Αίγινα.

           Τον Σεπτέμβριο του 1687 την κατέλαβε ο Βενετός Μοροζίνης και με τη συνθήκη του Κάρλοβιτς εμεινε κτήση Βενετική.    Το 1715, μετά την πτώση της Κορίνθου, η Αίγινα περιήλθε σχεδόν αμαχητί στους Τούρκους και παραχωρήθηκε οριστικά σ' αυτούς με τη συνθήκη του Πασσάροβιτς (1718).
            Στην επανάσταση του Ορλώφ, όταν οι Ρώσσοι εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο (1770) οι νησιώτες, εκτός από τους Συριανούς, υποτάχθηκαν στο ρωσικό στόλο.   Η ρωσική όμως κατοχή στην Αίγινα διατηρήθηκε μόνο ως το 1772 και όταν το 1774 υπογράφηκε η συνθήκη του Καϊναρτζή, τα νησιά επανήλθαν στην κυριαρχία του Σουλτάνου.
            Οταν άρχισε ο νέος Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1787 - 1792) και οι Ελληνες ωθούνταν από το Λάμπρο Κατσώνη για νέα επανάσταση, οι περισσότεροι νησιώτες εδειξαν δυσπιστία στα νέα κηρύγματα της Μεγάλης Αικατερίνης-
            Βοη8ός του Κατσώνη έγινε τότε ο Ανδρούτσος, πατέρας του Οδυσσέα, ο οποίος με τις αρματολίτικες ομάδες του πήγε στα πλοία για να βοηθήσει πιο ουσιαστικά- Το 1792 μετά τη ναυμαχία του Σουνίου το πλοίο του Ανδρούτσου που είχε τους αρματωλούς, λόγω τρικυμίας, επεσε στην Αίγινα, εκεί οι Τούρκοι τους αντελήφθηκαν και τους χτύπησαν- Ο Ανδρούτσος κατόρθωσε να ξεφύγει και κατέφυγε στη Μάνη μαζί με τον Κατσώνη.
              Μεγάλη δραστηριότητα 'εδειξε η Αίγινα και κατά την επανάσταση του Ι821 
         Το Σεπτέμβριο του 1826 εγκαταστάθηκε στην Αίγινα η έδρα της Ελληνικής Διοικήσεως και τον Ιανουάριο του Ι828 η πρώτη υπό τον Καποδίστρια Ελληνική κυβέρνηση.

Ετσι η Αίγινα έχει τη ιστορική  τύχη να καταστεί η

Πρώτη Πρωτεύουσα του νεώτερου Ελληνικού κράτους  ( 1828-1829).

ΑΡΧΗ ΣΕΛΙΔΑΣ
 
 
 
 
 
 
 

Η ΑΙΓΙΝΑ ΤΗΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ


 

    Στην Αίγινα, στο νησί αυτό του  Σαρωνικού η μοίρα επιφύλαξε τη μεγάλη τιμή να υποδεχτεί τον πρώτο κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλά6ας, τον Ιωάννη Καποδίστρια
     Ηταν ένα όνειρο τεσσάρων και πλέον αιώνων που έγινε πραγματικότητα στις 12 Ιανουαρίου 1828    στην παραλία της "Περιβόλας  "  όπου αποβιβάστηκε ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας .
         Ο Καποδίστριας έφθ\ασε στην Αίγινα με το αγγλικό πολεμικό 'Γουαρσπαιτ"  και τον συνόδευαν το γαλλικό 'Ηρα' και το Ρωσικό "Ελένη".
 
 
 

          Στις 26 Ιανουαρίου 1828 ο Καποδίστριας ορκίστηκε στο Μητροπολιτικό ναό  της Αίγινας  ώςπρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας και η Αίγινα έγινε η πρώτη Πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους, έγινε το διοικητικό, εμπορικό και πνευματικό κέντρο του.

          Ο πληθυσμός της αυξήθηκε αλματωδώς και υπολογίζεται ότι έφθασε τα 100,000 άτομα, αν και η "Γενική Εφημερίς της Ελλάδος" , τους υπολόγιζε λιγότερους
 
 
 
 
 
 


        Το πρώτο Δημόσιο κτίριο της ελεύθερης Ελλάδας-
Κυβερνείο
και κατοικία του Ιωάννη Καποδίστρια

Την εποχή αυτή στηνΑίγινα ανεγέρθηκαν περιλαμπρα κτίρια είτε για να χρησιμοποιηθουν σαν κατοικίες αρχόντων και άλλων πλουσίων είτε για να χρησιμοποιηθούν ωε δημόσια κτίρια και ιδρύματα.
    Τα κτίρια που ξεχώριζαν,  και σήμερα ονομάζονται   "Καποδιστριακά" ήταν:

Το ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ.  Χτίστηκε το 1828 και αποτελούσε για την εποχή του κτιριακό μεγαθήριο.   Αρχισε να λειτουργεί τον Μάρτιο του 1829. Εκεί αρχικά συγκέντρωσε ο Καποδίστριας περίπου 500 ορφανά. όπου ελάμβαναν περίθαλψη και ταυτόχρονα εμάθαιναν κάποια τέχνη .
    To κτίριο καταλαμβάνει έκταση   περίπου    12 στρεμμάτων     και την επίβλεψη της κατασκευής ανέλαβε τότε ο αρχιτέκτων  Δημήτριος Σταυρίδης . Εκτός από τόν κύριο σκοπό για τον οποίον κτίστηκε στο κτίριο στεγάστηκαν για πρώτη φορά στην Ιστορία του νεώτερου Ελληνικού κράτους   το αλληλοδιδακτικό σχολείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Ορυκτολογικό  Μουσείο,εργαστήρια τεχνών , η πρώτη Εθνική Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Τυπογραφείο , η Σχολή Ευελπίδων .
      Αργότερα μετά τη μεταφορά της Ελληνικής Πρωτεύουσας στο Ναύπλιο (τέλος του 1829) το κτίριο χρησιμοποιήθηκε για άλλες χρήσεις με με πιό γνωστή αυτή της μετατροπής του σε φυλακές από το 1880 έως και  το 1984.
       Σήμερα  υπάρχει απόφαση για μετατροπή του χώρου σε διαχρονικό Μουσείο  και άλλες χρήσεις ώς χώρου τέχνης και πολιτισμού, και οι σχετικες εργασίες θα αρχίσουν πολύ σύντομα.  Ετσι τό κτίριο μετά από πολύχρονη περιπέτεια θα βρεί την παλιά του αίγλη και θα χρησιμοποιηθεί και πάλι για κάποιους από τούς σκοπούς που ονειρεύτηκε  ο ιδρυτής του Ι. Καποδίστριας
 
 
 

Το ΕΥΝΑΡΔΕΙΟ και ΑΛΛΗΛΟΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Κτίστηκαν επίσης την εποχή αυτή τα δύο αυτά Σχολεία.  Το πρώτο κτίστηκε με δαπάνες του φιλέλληνα Ευνάρδου. Είναι απλό κτίριο ορθογώνιο απλής δωρικής αρχιτεκτονικής.
    Στα ιδρύματα αυτά δίδαξαν οι πιό γνωστοί λόγιοι της εποχής και έθεσαν την βάση της Παιδείας στο Νεώτερο Ελληνικό κράτος.
    Αργότερα στο Ευνάρδειο μεταφέρθηκε η Βιβλιοθήκη και στούς νεώτερους χρόνους στεγάστηκε εκεί το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αίγινας
 

ΑΡΧΗ ΣΕΛΙΔΑΣ