Η Αίγινα στο κέντρο του Σαρωνικού

          Το νησί της Αίγινας βρίσκεται περίπου στο κέντρο του Σαρωνικού Κόλπου. Το
λιμάνι απέχει από τον Πειραιά 16.5 περίπου μίλια. Εχει έκταση 83 τ.χιλ. και οι
κάτοικοί τους φθάνουν περίπου τούς 14.000. Το νησί έχει σχήμα τριγωνικό και η
περίμετρός του είναι 36 χιλιόμετρα.
 Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού καλύπτεται από μικρά βουνά, ενώ στις
βραχώδεις αλλά ήρεμες ακρογιαλιές του σχηματίζονται μερικά φυσικά λιμάνια.
Τα λιμάνια αυτά είναι το λιμάνι της ΑΙΓΙΝΑΣ, της ΣΟΥΒΑΛΑΣ, της ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ
και της ΠΕΡΔΙΚΑΣ. Δυτικά υπάρχει ένας μεγαλύτερος κόλπος ο ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ
όπου το 480 πχ. συγκεντρώθηκαν τα Ελληνικά καράβια μετά τη νικηφόρα
ναυμαχία της Σαλαμίνας.
 

         ΤΟ ΚΛΙΜΑ του νησιού είναι ξερό και το νερό προέρχεται κυρίως από πηγάδια
και λίγες πηγές παλαιότερα, σήμερα δέ από Γεωτρήσεις. Βέβαια το μεγαλύτερο
μέρος του νερού που καταναλώνεται σήμερα στο νησί μεταφέρεται με ειδικά
πλοία από το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ.
         Το ψηλότερο βουνό της Αίγινας είναι το ΟΡΟΣ (ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΟΡΟΣ) ή
Προφήτης Ηλίας με ύψος 539 μ. και είναι κατά κάποια τρόπο ο ομφαλός του
Σαρωνικού κόλπου.
         Πρός τα νοτιοδυτικά υπάρχει μιά μικρή πεδιάδα πλούσια σε καλλιέργεια,
παλαιότερα αμπέλια ένώ σήμερα κυριαρχεί η φυστικιά.
Τα κυριώτερα προιόντα της Αίγινας είναι τα φημισμένα της φυστίκια, ελιές,
σύκα, αμύγδαλα καί σταφύλια.
        Οι Αιγινήτες ασχολούνται με την θάλασσα , τον Τουρισμό καί την γεωργία (
κυρίως φυστικιάς). Γνωστά επίσης είναι σε όλη την Ελλάδα τα κεραμικά της,
τέχνη που ανέπτυξαν οι Αιγινήτες από την Αρχαιότητα. Πασίγνωστα είναι τα
Αιγινήτικά κανάτια

 
 
 
 

.......

....
 
 
 

 Αρχή σελίδας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΒΑΘΕΟΣ

       Η κοινότητα ΒΑΘΕΟΣ , το παλιό Κοκαλάκι όπως λεγόταν προπολεμικά , με
τούς οικισμούς των ΑΓΙΩΝ και της ΣΟΥΒΑΛΑΣ, από γεωργική περιοχή που ήταν
μέχρι το 1950 περίπου έγινε τουριστική λόγω της Σουβάλας που ευρίσκεται στην
ακρογιαλιά. Η λέξη ΣΟΥΒΑΛΑ σημαίνει τεχνιτή υπόγεια δεξαμενή νερού και
πιθανόν η ονομασία να προέρχεται από τις λαξευμένες δεξαμενές της
αρχαιότητας που ήταν στα βράχια κοντά την πηγή των ιαματικών νερών της
περιοχής.
      Τα ιαματικα λουτρά της Σουβάλας γνωστα με την παλιά ονομασία ΘΕΡΜΑ
βρίσκονται στη Σουβάλα στη βόρεια πλευρά του νησιού. Τα νερά που
αναβλύζουν έχουν γεύση αρμυρή και θερμοκρασία 25 βαθμούς Κελσίου και
περιέχουν σε κάθε λίτρο 8.5 γρ. χλωριούχο μαγνήσιο , 1,2 γρ. γύψο και άλλα
άλατα σε μικρότερες ποσότητες. Είναι αλκαλικά και χρησιμοποιούνται
εσωτερικά για στομαχικές διαταραχές, συσπεψίες, δυσκοιλιότητα, χοιράδωση
και εξωτερικά για αρθρίτιδες, ρευματισμούς, παθήσεις της μήτρας και της
ωοθήκης.

Η ΣΟΥΒΑΛΑ είναι το δεύτερο σε κίνηση λιμάνι της Αίγινας. Το λιμάνι αυτό
χρησιμοποιόταν και στην προχριστιανική εποχή από τούς κατοίκους της
Παλαιοχώρας που τότε ονομαζόταβ ΟΙΑ.
Κατά τούς μεταβυζαντινούς χρόνους η Σουβάλα ήταν ο ταρσανάς (λιμάνι) της
Παληαχώρας.
Προπολεμικά η Σουβάλα είχε μεγάλη εμπορική κίνηση ειδικά κατά τούς
θερινούς μήνες. Τότε πολλά καίκια καθημερινά φόρτωναν κανάτια, πουριά
(πωρόλιθους) σύκα και σταφύλια με προορισμό τον Πειραιά.
Σήμερα τούς θερινούς μήνες η Σουβάλα είναι γεμάτη από ζωή καί κίνηση ώς
παραθεριστικό θέρετρο που είναι.

 Αρχή σελίδας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΥΨΕΛΗΣ

       Από την κατεστραμενη (χαλασμένη ) βασιλική εκκλησία που βρισκόταν στο
δημερινό δρόμο Αίγινας -Κυψέλης περίπου τριακόσια μέτρα από την πλατεία
της Κοινότητας, πήρε το όνομα η περιοχή.
Πολύ αργότερα το 1917 πήρε και η συσταθείσα τότε Κοινότητα το ίδιο όνομα
και την ονομασία Χαλασμένη που τη διατήρησε μέχρι το 1949 που ονομάστηκε
ΚΥΨΕΛΗ
        Ολόκληρη η περιοχή της Κοινότητας κατα την ακμή της Αίγινας (750-300 πχ)
ήταν κατοικίσημη, κι αυτό αποδεικνύεται από τα θραύσματα αγγείων που ακόμα
και σήμερα συναντώνται στούς αγρούς όλης της Κοινότητας.
        Σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα (πλήθος λαξευτών τάφων, λατομεία
πωρόλιθου κλπ ) υπάρχουν σε όλη τη βορεινή πλευρά της Κοινότητας.
Κοντά στο Λεόντιο, στα σύνορα Κυψέλης- Βαθέος μέσα στο ποτάμι υπάρχουν
ίχνη θεμελίων αρχαίου κτίσματος. Στον Αγιο Νικόλα στο Μούλος συναντώνται
ερείπια αρχαίου θεάτρου.
       Η παλαιότητα της περιοχής φαίνεται ακόμα από τη διατήρηση πανάρχαιων
εθίμων (Λειδινός , Κλείδωνας κλπ).
Κατά το παρελθόν οι κάτοικοι ήταν γεωργοί , ναυτικοί αλλά και περίφημοι
δύτες (τέλη 19ου- αρχές 20ου αιώνα) και κέρδιζαν πολλά χρήματα, γιαυτό πολλά
σπίτια της εποχής ήταν νεοκλασσικά διωροφα.
       Το κτίσιμο της κεντρικής εκκλησίας του χωριού άρχισε το 1875 και
ολοκληρώθηκε το 18880. Κτίστηκε σε Βυζαντινό ρυθμό δίπλα στη θέση της
παλιάς Ευαγγελίστριας που κάηκε.
      Το κτίριο του Κοινοτικού Γραφείου κτίστηκε το 1887 για Σχολείο. Η στέγη του
ήταν παρομοιότηπη της στέγης του ναού της Αφαίας.

Αρχή σελίδας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑΓΡΟΥ

     Μέχρι το 1950 περίπου η Κοινότητα Μεσαγρού ήταν μιά αγροτική περιοχή του
νησιού μας και η απασχόληση των κατοίκων κατα κύριο λόγο ήταν αγροτικές
εργασίες, και επιπλέον απασχολούντο με την συλλογή ρυτίνης.
     Ομως με την αξιοποίηση του όμορφου όρμου της μέχρι τότε έρημης περιοχής
της Αγίας Μαρίνας, που σ αυτό κύριος μοχλός ήταν ή ύπαρξη του ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΦΑΙΑΣ
 
άλλαξε η δομή της ζωής των κατοίκων της Κοινότητας Μεσαγρού.
       Ετσι η Κοινότητα από αγροτική περιοχή έγινε τουριστική
συμπεριλαμβανομένου και του οικισμού της Βαγίας.
     Σήμερα η πλειοψηφία των κατοίκων της Κοινότητας, αλλά και από άλλες
περιοχές, έχει ώς κύρια απασχόληση τις τουριστικές επιχειρήσεις.
      Δεν παύει όμως να κατέχει και τα πρωτεία στην αγγειοπλαστική, όπως και
πρό του 2ου Παγκ. πολέμου, αλλά που τότε ή όλη παραγωγή των κανατιών
απορροφείτο από τον Πειραιά και την Αθήνα επειδή δεν υπήρχε η χρήση του
ψυγείου την εποχή εκείνη.

     Εκτός της όμορφης περιοχής της Αφαίας- Αγίας Μαρίνας, η Κοινότητα
Μεσαγρού έχει και πολλές άλλες όμορφες περιοχές που χαίρονται οι
επισκέπτες.
Εκτός του ναού της Αφαίας υπήρχε και ο προιστορικός οικισμός στον Κάβο (
η περιοχή αυτή βρίσκεται μεταξύ ακρωτηρίου Τούρλου και Αγίας Μαρίνας).
Στο παλιό κέντρο του Μεσαγρού υπάρχει η παλιά εκκλησία της ¨Πολίτισσας
που ήταν και η ενορία του νησιού.

Διατηρείται επίσης σε πολύ καλή κατάσταση το σπίτι του ΡΟΔΑΚΗ που είναι
το ωραιότερο δείγμα λαικού σπιτιού της Αίγινας που έχει σωθεί.
 

Αρχή σελίδας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΕΡΔΙΚΑΣ

Το πιό γραφικό χωριό της Αίγινας. Ενα παλιό ψαροχώρι που σήμερα λόγω
της γραφικότητάς του συγκεντρώνει πλήθος τουριστών
Τα χρόνια που οι πειρατές όργωναν τις θάλασσες του Αιγαίου ο όρμος της
Πέρδικας ήταν το κρυσφύγετό τους.

Μέχρι τον πόλεμο του 1940 η Πέρδικα ήταν το νοτιοδυτικό οχυρό της Αίγινας
που μαζί μ,ε το νορειοανατολικό του ούρλου προστάτευαν τον Πειραιά από
ναυτική εχθρική επέμβαση.
Σήμερα η Πέρδικα έχει γίνει ένα κοσμοπολίτικο απάνεμο λιμανάκι που τούς
θερινούς μήνες είναι γεμάτο από κότερα και γιώτγ.
Παλαιότερα η Πέρδικα ήταν ναυτικοαλιευτικός και γεωργικός οικισμός και
όπως ήταν χτισμένη γύρω από το φυσικό λιμάνι, διατηρεί τον παραδοσιακό της
χαρακτήρα.
 
 

 Αρχή σελίδας